Hallo Victorkracht vrienden,
We hebben het nieuwe jaar goed ingezet met familiefeesten, gezellig samen rond de kerstboom en eettafel, maar ook een aantal fikse winterwandelingen op zoek naar wat winterzon.
Maar januari stond vooral ook in het teken van de grote (jaarlijkse) ziekenhuiscontrole. De agenda stond bomvol afspraken, daarom maakten we er samen met mama en papa een gezellige tweedaagse uitstap van, met een wandeling in Heverleebos en bijhorende pannenkoeken natuurlijk.
De longarts was heel tevreden. Mijn longen zijn tiptop in orde en zelfs een klein hoestje kan ik ondertussen de baas. Ook de kinesisten en logopedisten waren blij met mijn vooruitgang. Het diabetes team doet er alles aan om mijn suikerwaarden op punt te houden. Ik kreeg daarom een sensor om mijn suikerpeil van dichtbij te monitoren. Hopelijk kan hiermee op termijn het aantal vingerprikken per dag wat geminderd worden. Binnenkort verblijf ik enkele dagen in UZ Leuven om dit verder te onderzoeken. Mama en papa volgden ondertussen ook een online sessie van de diëtisten om koolhydraten te tellen in mijn groenten en fruitpapjes zodat ik mijn smaakpapillen verder kan ontwikkelen. Het eten van vaste voeding lukt steeds beter. Wie weet kan ook mijn sondevoeding langzaamaan afgebouwd worden. Duimen jullie mee? Minder goed nieuws kreeg ik bij de orthopedist. Door een verkorting van mijn spieren aan mijn voetje, groeit mijn ene voet niet helemaal recht. Werk aan de winkel! Daarom ging ik trots met een knalblauwe gips aan mijn voet huiswaarts. Mooi was het wel, maar voorlopig deed het gips niet wat we wilden en daarom plant de dokter binnenkort toch een operatie in voor mijn achillespees.
Ik ben heel tevreden met de vooruitgang van de voorbije weken. De training en de oefeningen die ik elke dag doe met mijn team werpen hun vruchten af. Zo zat ik het voorbije jaar al geregeld in het kasterkarretje - dat ik via vzw Alehoppa mag gebruiken. Sinds kerst kan ik mezelf er ook handig in voortbewegen. Eerst was dit nog met één hand; dit ging vlot maar zoals jullie zich wel kunnen voorstellen, draai je dan wel voortdurend rond je as. Nu lukt het ook met twee handjes. Fantastisch! Nu rij ik zelf met mijn karretje onder de tafel en bouw ik daar samen met zus Laura en Lexi, onze hond, een kamp.
Ik zit ondertussen ook vrij lang in mijn stoel: om te eten, te spelen en te knutselen. Maar ik groei natuurlijk, dus werd het tijd voor het opmeten van een nieuwe zitschelp (zie foto). De zitschelp wordt niet alleen voor mijn stoel gebruikt, maar zal ook op mijn rolstoel geïnstalleerd worden. Die mannen van Vigo kunnen er wat van! Zo ben ik klaar voor de volgende groeifase!
Hou ons zeker in de gaten want volgende keer neem ik jullie mee achter de schermen terwijl ik aan het trainen ben.
Lieve groetjes,
Victor & familie
